I'm back!
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg Petra
01 Augustus 2014 | Indonesië, Ubud
Jaaaaaa! Na anderhalf jaar heimwee ben ik terug in Ubud!
En wat is het heerlijk om weer terug te zijn, het voelt als thuiskomen. De offeranden op straat, de geur van wierook, die zich mengt met de geur van versgebakken sate...
Deze keer reis ik alleen. Mensen die mij goed kennen zullen weten dat ik vroeger veel last van heimwee had, maar hier in Ubud kan daar geen sprake van zijn. Ik besloot alleen op reis te gaan, omdat ik een veelbewogen jaar wilde afsluiten met rust in mijn hoofd. En ik kan nu al zeggen dat het gelukt is. En ik ben er pas sinds afgelopen maandag! Gelukkig mag ik nog blijven tot woensdag 13 augustus.
Hoewel de reis vrij stressvol begon... Een wegens noodweer geannuleerde vlucht gooide roet in mijn reisschema, waardoor ik als een dolle weer achter de douane vandaan moest, inclusief koffer, om zo snel mogelijk naar de balie van Malaysia Airlines te gaan. Gelukkig was het daar niet druk, geen wonder, dus kon ik direct op standby gezet worden voor de volgende vlucht naar Kuala Lumpur. Tot 20 minuten voor vertrek wist ik niet of ik mee zou kunnen op de vlucht. Ik had geluk: er was nog een plekje en zo kwam het dat ik toch nog mijn aansluiting haalde en op de geplande tijd in Bali landde.
Ik heb eigenlijk nog niet zo veel gedaan. Ik maak ook geen plannen, niks. Voor mijn gevoel hoef ik ook niet zo veel, omdat ik de vorige keer al veel heb gezien. Ik weet ook zeker dat ik hier nog eens kom, en dan ga ik wel weer dingen bekijken. Deze twee weken gebruik ik voor rust en om van het heerlijke Ubud te genieten. En wat is het fijn! De dagen vliegen voorbij, ik vind het schokkend dat het al weer vrijdag is vandaag.
Ik gebruik mijn tijd vooral om vrienden te ontmoeten. Gisteren ben ik met Diana en Barry naar het strand geweest, zij woonden ook in de compound waar ik de vorige keer woonde. We hebben de hele dag op het strand doorgebracht. Vanavond ga ik met ze uit eten en dansen op live muziek! Reggae-time!
Vanochtend belde Mowgli mij: er was een crematie vlakbij mijn huis. Ik wilde er heen, maar mijn scooter had lekke band. Dus moest ik eerst op de scooterman wachten. Dat was wel irritant, maar de band was snel verwisseld. Kostte nog geen 2 euro haha. Toen ik bij de crematie kwam, was ik blij dat ik er niet eerder was gekomen: wat duurde het lang en wat was het warm in de zon. Maar die hitte was nog niets vergeleken met het vuur: mijn God zeg wat heet!
De priester was doodgegaan en speciaal voor hem hadden ze een witte tijger van papier-maché gemaakt, heeeeeel mooi en wel 6 meter hoog, waar hij in werd gelegd. Toen werd hij aanstoken. Ik vond het wel riskant dat het recht onder een boom stond, maar de boom had blijkbaar wel erger meegemaakt en hield zich sterk.
Na heel veel ceremonieel vertoon was het dan zo ver: ze spoten spiritus op de tijger van papier-maché en toen whoooooooooos! De vlammen spoten eruit! Al heel snel was het vuur uit. Ik vroeg me al af of de dode zo snel verbrand kon zijn, maar toen viel het lijk naar beneden en hing het aan de buik van de tijger! Iedereen klappen en juichen, het is blijkbaar een goed ding als dit gebeurt.
Vorige keer in Ubud had ik geen crematie gezien, dus het was wel erg speciaal. Maar wat denk je: batterij van de camera leeg, net voordat het werd aangestoken! Nu hoorde ik dat er volgende week weer een crematie is, dus dan ga ik weer kijken. Het is echt een onwijs spektakel, heel bijzonder. Niemand is ook verdrietig, dat mag niet want dan kan de ziel niet goed opstijgen. Je moet blij zijn, dat is goed voor het proces.
Ik heb besloten de volle twee weken in Ubud te blijven. Het hotel waar ik slaap heb ik bijgeboekt. De badkamer is dan wel niet zo mooi, maar het zwembad is prima en lekkere zonnebedjes. Vandaag ook even in de zon gelegen :)
Ik zal lang niet alles wat ik meemaak hier posten, maar ik wilde jullie het verhaal van de crematie niet onthouden.
Liefs, Peet
En wat is het heerlijk om weer terug te zijn, het voelt als thuiskomen. De offeranden op straat, de geur van wierook, die zich mengt met de geur van versgebakken sate...
Deze keer reis ik alleen. Mensen die mij goed kennen zullen weten dat ik vroeger veel last van heimwee had, maar hier in Ubud kan daar geen sprake van zijn. Ik besloot alleen op reis te gaan, omdat ik een veelbewogen jaar wilde afsluiten met rust in mijn hoofd. En ik kan nu al zeggen dat het gelukt is. En ik ben er pas sinds afgelopen maandag! Gelukkig mag ik nog blijven tot woensdag 13 augustus.
Hoewel de reis vrij stressvol begon... Een wegens noodweer geannuleerde vlucht gooide roet in mijn reisschema, waardoor ik als een dolle weer achter de douane vandaan moest, inclusief koffer, om zo snel mogelijk naar de balie van Malaysia Airlines te gaan. Gelukkig was het daar niet druk, geen wonder, dus kon ik direct op standby gezet worden voor de volgende vlucht naar Kuala Lumpur. Tot 20 minuten voor vertrek wist ik niet of ik mee zou kunnen op de vlucht. Ik had geluk: er was nog een plekje en zo kwam het dat ik toch nog mijn aansluiting haalde en op de geplande tijd in Bali landde.
Ik heb eigenlijk nog niet zo veel gedaan. Ik maak ook geen plannen, niks. Voor mijn gevoel hoef ik ook niet zo veel, omdat ik de vorige keer al veel heb gezien. Ik weet ook zeker dat ik hier nog eens kom, en dan ga ik wel weer dingen bekijken. Deze twee weken gebruik ik voor rust en om van het heerlijke Ubud te genieten. En wat is het fijn! De dagen vliegen voorbij, ik vind het schokkend dat het al weer vrijdag is vandaag.
Ik gebruik mijn tijd vooral om vrienden te ontmoeten. Gisteren ben ik met Diana en Barry naar het strand geweest, zij woonden ook in de compound waar ik de vorige keer woonde. We hebben de hele dag op het strand doorgebracht. Vanavond ga ik met ze uit eten en dansen op live muziek! Reggae-time!
Vanochtend belde Mowgli mij: er was een crematie vlakbij mijn huis. Ik wilde er heen, maar mijn scooter had lekke band. Dus moest ik eerst op de scooterman wachten. Dat was wel irritant, maar de band was snel verwisseld. Kostte nog geen 2 euro haha. Toen ik bij de crematie kwam, was ik blij dat ik er niet eerder was gekomen: wat duurde het lang en wat was het warm in de zon. Maar die hitte was nog niets vergeleken met het vuur: mijn God zeg wat heet!
De priester was doodgegaan en speciaal voor hem hadden ze een witte tijger van papier-maché gemaakt, heeeeeel mooi en wel 6 meter hoog, waar hij in werd gelegd. Toen werd hij aanstoken. Ik vond het wel riskant dat het recht onder een boom stond, maar de boom had blijkbaar wel erger meegemaakt en hield zich sterk.
Na heel veel ceremonieel vertoon was het dan zo ver: ze spoten spiritus op de tijger van papier-maché en toen whoooooooooos! De vlammen spoten eruit! Al heel snel was het vuur uit. Ik vroeg me al af of de dode zo snel verbrand kon zijn, maar toen viel het lijk naar beneden en hing het aan de buik van de tijger! Iedereen klappen en juichen, het is blijkbaar een goed ding als dit gebeurt.
Vorige keer in Ubud had ik geen crematie gezien, dus het was wel erg speciaal. Maar wat denk je: batterij van de camera leeg, net voordat het werd aangestoken! Nu hoorde ik dat er volgende week weer een crematie is, dus dan ga ik weer kijken. Het is echt een onwijs spektakel, heel bijzonder. Niemand is ook verdrietig, dat mag niet want dan kan de ziel niet goed opstijgen. Je moet blij zijn, dat is goed voor het proces.
Ik heb besloten de volle twee weken in Ubud te blijven. Het hotel waar ik slaap heb ik bijgeboekt. De badkamer is dan wel niet zo mooi, maar het zwembad is prima en lekkere zonnebedjes. Vandaag ook even in de zon gelegen :)
Ik zal lang niet alles wat ik meemaak hier posten, maar ik wilde jullie het verhaal van de crematie niet onthouden.
Liefs, Peet
-
01 Augustus 2014 - 11:13
José Peters:
Lieve Peet,
Wat heerlijk om te lezen dat je je helemaal weer thuis voelt in Ubud en dat je rust in je hoofd krijgt. Had je ook nodig na zo'n jaar.
Wat bijzonder om zo'n crematie mee te maken. Gaat er dus heel anders aan toe dan bij ons. Ik zie ons hier nog niet aan het einde van een crematie allemaal juichen en klappen. Dit is dan ook één van de bijzondere dingen van zo'n andere cultuur. Ik weet dat jij dat prachtig vindt om al die verschillen te zien en mee te maken.
Lieverd, geniet met volle teugen en tot over twee weken.
Liefs Ma -
01 Augustus 2014 - 12:34
Arwil:
Lieve Peet Thuis komen zeg je, alsof je nooit van WaarBenJe,nu .nl bent geweest. Ouderwets mooi reisverslaggie. Helemaal te gek dat het je het zo goed hebt. Daar hoop je op, maar des te mooier als het uitkomt. ""mijn God zeg wat heet! "" dat zal een Balinees niet zeggen op een crematie denk je wel ???
Slurp de cultuur op en geniet nog ruim een heeeellle week lang.
Knuffel Arwil
-
01 Augustus 2014 - 14:20
Nelie:
Geniet volop van je laatste week.
groetjes ons -
01 Augustus 2014 - 17:43
Ans:
Lieve Petra,
Mooi verslag, precies zoals ik van jou gewend ben.
Wat fijn te lezen dat je de Bali-draad weer kon oppakken.
Ga lekker door met genieten.
Dikke zoen uit Dordt -
04 Augustus 2014 - 15:14
Bea:
Hoi Peet,
Leuk hoor, terug in Bali.
Geniet ervan dan genieten wij van je verslagen.
Liefs, Bram en Bea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
