Two sides of paradise...
Door: Petra
Blijf op de hoogte en volg Petra
15 December 2012 | Indonesië, Ubud
De afgelopen weken zijn opnieuw voorbijgevlogen.
Femke en ik hebben ons door de laatste scriptieloodjes heen gebeten en met succes: de eerste complete versie is inmiddels opgestuurd naar onze begeleider in Nederland. Ook hebben we een eindpresentatie gehouden voor de leerkrachten. We maakten een vergelijking van de observatieresultaten van de lessen waarin ons ontwerp niet gebruikt werd en van de lessen waarin ons ontwerp wel werd gebruikt. Er waren grote verbeteringen zichtbaar en we hopen dat de leerkrachten, nu ze dit gezien hebben, de hulpmiddelen zullen blijven gebruiken als wij weer in Nederland zijn. Nu alle werkzaamheden erop zitten hebben we VAKANTIE!
We hebben niet alleen gewerkt, we hebben ook zeker genoten van de laatste weken. Dat we veel hebben meegemaakt, zal hieronder blijken. Ook hebben we een logee: Nikki, een vriendin van Femke die in Bali vrijwilligerswerk heeft gedaan en nu gezellig bij ons vakantie viert.
In Bali werd het Sinterklaasfeest door ons natuurlijk uitgebreid gevierd. Eerst hebben Femke, Jelmer en ik opnieuw Zwarte Piet gespeeld voor het NTC, ditmaal op de Nederlandse school in de klassen. Het was erg leuk en de kinderen vonden het stiekem wel een beetje spannend.
Dat wij zelf ook net kleine kinderen zijn bleek toen we onze schoen gingen zetten. In plaats van een wortel stopten we arak (lokale, erg sterke, drank) en een ui voor het paard in onze schoen en we zongen om het hardst Sinterklaasliedjes. De volgende dag bleek dat Sinterklaas José al lang van te voren een aantal chocoladeletters had opgestuurd naar Piet Petra, waardoor 5 december traditioneel kon beginnen. Pakjesavond begon vroeg met Alles is Liefde om in de Sinterklaasstemming te komen en in plaats van de Sint-gourmet aten we heerlijke pizza van de beste pizzeria van Ubud. Daarna kwamen de pakjes op tafel- wat kun je hier veel leuke dingen kopen voor nog geen 5 euro! Nadat alle gedichten waren gelezen en de cadeautjes waren bewonderd, vertrok Pauline voor haar wel heel speciale Sinterklaascadeau: haar vriend Jordy kwam aan op het vliegveld van Denpasar!
Femke, Nikki en ik stapten afgelopen maandag in de auto voor een tweedaagse trip naar het noorden van Bali. Om daar te komen reden we twee uur lang door prachtige rijstvelden en hoge bergen in het binnenland. Hoe klein het eiland ook is, het heeft een grote verscheidenheid aan landschappen. In de bergen was het erg mistig en dat gaf het geheel iets mysterieus. Onderweg stopten we in Mengwi, bij de Royal Family Temple (Pura Taman Ayun). Deze tempel is gebouwd in een heel andere stijl dan alle andere tempels die we tot nu toe gezien hadden. Heel mooi en bijzonder. De tempel symboliseert de in de kosmische zee gelegen hindoe-wereld. Men denkt dat de Pura Taman Ayun zorgt draagt voor de harmonieuze circulatie van water van de bergen van Bali naar de rijstvelden, vervolgens naar de zee en dan weer terug naar de bergen.
Ook stopten we in Bedugul, waar een tempel in een meer ligt. Zoals wel vaker gebeurt op trips in Bali, zagen we iets heel anders dan we verwacht hadden. De tempel van Bedugul staat op de voorkant van mijn reisgids en ook op de briefjes van 50.000 Rupiah, we hadden er dus hoge verwachtingen van. Het bleek een heel kleine tempel te zijn waar we niet in mochten. De echte trekpleisters waren de waterfietsen (vooral geliefd bij Japanners en Chinezen) en de ‘botanische tuin’, waar ongeveer vijf bloemen in stonden. Wel erg grappig en toch wat mooie plaatjes geschoten.
De laatste stop was bij de warmwaterbronnen in het noorden. Ook deze bezienswaardigheden strookte niet helemaal met de verwachtingen. Waar wij een heilige plaats verwacht hadden, bleek het niets minder dan een groot publiek zwembad te zijn waar complete Balinese families maandag-wasdag in ere hielden. Met veel plezier keken we naar het spektakel. We overnachtten in Lovina, een plaats die bekend staat om de zwarte stranden met palmbomen. De volgende morgen begon de dag erg vroeg. Lovina staat namelijk ook bekend om iets anders: dolfijnen die ’s ochtends vroeg in de baai een maaltijd bij elkaar jagen. Dit moesten wij natuurlijk zien! Dus ging de wekker om kwart over vijf en zaten wij om zes uur in een klein bootje op zee te turen naar de dolfijnen. Eerst zagen we vooral andere toeristen, maar die waren we op slag vergeten toen de dolfijnenfamilie opdook. Ruim een uur volgden we de groep van ongeveer vijftien dieren en we genoten met volle teugen van de springende dieren.
Na het ontbijt was het alweer tijd om terug naar Ubud te gaan. We stopten nog bij de 45 meter hoge waterval van Munduk en bij de grootste rijstterrassen van Bali. Ongelooflijk hoeveel rijst hier verbouwd wordt. De terrassen reikten tot zover je maar kon kijken. Op dit moment is het oogsttijd en zijn de rijstplanten bruin van kleur. Het leuke is dat wij één hele rijstcyclus hebben meegemaakt. Toen we in Bali aankwamen werd de rijst net gepland, inmiddels is de reis bijna ten einde en wordt er geoogst. Mooie symboliek!
Dat Bali niet alleen een paradijs op aarde is, bleek toen wij vorige week een dagje met Professor Suryani meeliepen. Zij werkt niet alleen met scholen en ouderen, maar zet zich voornamelijk in voor verstandelijk beperkten en mensen met psychische stoornissen. We waren uitgenodigd om in het huis van de professor te komen logeren, omdat we de volgende dag vroeg uit de veren moesten. Ook deze reis ging naar noord-Bali, naar Singaraja. Hier gaven Suryani en haar zoon eerst voorlichting over de strijd tegen pedofilie, iets waar ze zich ook mee bezighouden. Na de middag gingen we naar twee patiënten van Suryani. Om de situatie waarin deze mensen leven te kunnen begrijpen, is het beter om eerst dit korte filmpje te bekijken, gemaakt door Yaya:
http://www.youtube.com/watch?v=O-NWiCViXc0
Mensen met een psychische stoornis worden hier in kooien vastgehouden. Vaak zitten ze ook aan kettingen zodat ze niet weg kunnen lopen. Het is onvoorstelbaar wreed en volgens ons heeft zo’n ketting en kooi alleen maar tot gevolg dat je de mensen zich nog slechter gaan voelen. Suryani deelt deze mening en zet zich in voor deze mensen. Ze probeert ze rustig te krijgen met medicijnen en waar mogelijk probeert zij mensen te bevrijden. We bezochten een man die erg agressief was en al een aantal jaar in een soort gevangenis zat in de tuin van zijn ouders. Helaas konden we niet veel voor hem betekenen, we hebben slechts kalmeringsmedicijnen gegeven. Vervolgens gingen we naar een vrouwelijke patient. Zij heeft eerst acht jaar vastgezeten, daarna is ze door inspanning van Suryani vrijgelaten. Helaas had de familie haar sinds acht maanden opnieuw aan een ketting gezet door een incident. Suryani zette de familie onder druk en uiteindelijk waren wij bij de bevrijding van de vrouw. Een erg bijzonder en indrukwekkend moment: ze kon voor het eerst in acht maanden lopen en staan.
Wat we deze dag gezien hebben is erg triest, maar de realiteit. Hier in Bali zijn geen ziekenhuizen of opvang voor mensen met een psychische stoornis zoals we dat in Nederland wel hebben. Toch realiseerde ik me dat Suryani ongelooflijk goed werk doet. Ze staat hier helemaal alleen in: de overheid staat niet achter haar en ze krijgt verder geen hulp van andere instanties. Suryani is een erg bijzondere vrouw die haar idealen waar probeert te maken en zich inzet voor een betere wereld. Ik ben erg dankbaar dat ik haar heb ontmoet en dat ik me vier maanden haar ‘werknemer’ heb mogen noemen.
Helaas komt aan alles een einde en zo ook aan onze gezamenlijke tijd in Bali. Vanavond vliegen Jelmer, Pauline en Jordy naar Nederland. Femke krijgt maandag haar vriend Tom op bezoek en ik hoef nog maar een weekje te wachten tot Robert er is. Ik ga me nog een week prima vermaken in Ubud, maar kan al bijna niet meer wachten tot het moment dat ik op het vliegveld zal staan te wachten om aan onze vakantie samen te beginnen.
Alle liefs uit Ubud!
Femke en ik hebben ons door de laatste scriptieloodjes heen gebeten en met succes: de eerste complete versie is inmiddels opgestuurd naar onze begeleider in Nederland. Ook hebben we een eindpresentatie gehouden voor de leerkrachten. We maakten een vergelijking van de observatieresultaten van de lessen waarin ons ontwerp niet gebruikt werd en van de lessen waarin ons ontwerp wel werd gebruikt. Er waren grote verbeteringen zichtbaar en we hopen dat de leerkrachten, nu ze dit gezien hebben, de hulpmiddelen zullen blijven gebruiken als wij weer in Nederland zijn. Nu alle werkzaamheden erop zitten hebben we VAKANTIE!
We hebben niet alleen gewerkt, we hebben ook zeker genoten van de laatste weken. Dat we veel hebben meegemaakt, zal hieronder blijken. Ook hebben we een logee: Nikki, een vriendin van Femke die in Bali vrijwilligerswerk heeft gedaan en nu gezellig bij ons vakantie viert.
In Bali werd het Sinterklaasfeest door ons natuurlijk uitgebreid gevierd. Eerst hebben Femke, Jelmer en ik opnieuw Zwarte Piet gespeeld voor het NTC, ditmaal op de Nederlandse school in de klassen. Het was erg leuk en de kinderen vonden het stiekem wel een beetje spannend.
Dat wij zelf ook net kleine kinderen zijn bleek toen we onze schoen gingen zetten. In plaats van een wortel stopten we arak (lokale, erg sterke, drank) en een ui voor het paard in onze schoen en we zongen om het hardst Sinterklaasliedjes. De volgende dag bleek dat Sinterklaas José al lang van te voren een aantal chocoladeletters had opgestuurd naar Piet Petra, waardoor 5 december traditioneel kon beginnen. Pakjesavond begon vroeg met Alles is Liefde om in de Sinterklaasstemming te komen en in plaats van de Sint-gourmet aten we heerlijke pizza van de beste pizzeria van Ubud. Daarna kwamen de pakjes op tafel- wat kun je hier veel leuke dingen kopen voor nog geen 5 euro! Nadat alle gedichten waren gelezen en de cadeautjes waren bewonderd, vertrok Pauline voor haar wel heel speciale Sinterklaascadeau: haar vriend Jordy kwam aan op het vliegveld van Denpasar!
Femke, Nikki en ik stapten afgelopen maandag in de auto voor een tweedaagse trip naar het noorden van Bali. Om daar te komen reden we twee uur lang door prachtige rijstvelden en hoge bergen in het binnenland. Hoe klein het eiland ook is, het heeft een grote verscheidenheid aan landschappen. In de bergen was het erg mistig en dat gaf het geheel iets mysterieus. Onderweg stopten we in Mengwi, bij de Royal Family Temple (Pura Taman Ayun). Deze tempel is gebouwd in een heel andere stijl dan alle andere tempels die we tot nu toe gezien hadden. Heel mooi en bijzonder. De tempel symboliseert de in de kosmische zee gelegen hindoe-wereld. Men denkt dat de Pura Taman Ayun zorgt draagt voor de harmonieuze circulatie van water van de bergen van Bali naar de rijstvelden, vervolgens naar de zee en dan weer terug naar de bergen.
Ook stopten we in Bedugul, waar een tempel in een meer ligt. Zoals wel vaker gebeurt op trips in Bali, zagen we iets heel anders dan we verwacht hadden. De tempel van Bedugul staat op de voorkant van mijn reisgids en ook op de briefjes van 50.000 Rupiah, we hadden er dus hoge verwachtingen van. Het bleek een heel kleine tempel te zijn waar we niet in mochten. De echte trekpleisters waren de waterfietsen (vooral geliefd bij Japanners en Chinezen) en de ‘botanische tuin’, waar ongeveer vijf bloemen in stonden. Wel erg grappig en toch wat mooie plaatjes geschoten.
De laatste stop was bij de warmwaterbronnen in het noorden. Ook deze bezienswaardigheden strookte niet helemaal met de verwachtingen. Waar wij een heilige plaats verwacht hadden, bleek het niets minder dan een groot publiek zwembad te zijn waar complete Balinese families maandag-wasdag in ere hielden. Met veel plezier keken we naar het spektakel. We overnachtten in Lovina, een plaats die bekend staat om de zwarte stranden met palmbomen. De volgende morgen begon de dag erg vroeg. Lovina staat namelijk ook bekend om iets anders: dolfijnen die ’s ochtends vroeg in de baai een maaltijd bij elkaar jagen. Dit moesten wij natuurlijk zien! Dus ging de wekker om kwart over vijf en zaten wij om zes uur in een klein bootje op zee te turen naar de dolfijnen. Eerst zagen we vooral andere toeristen, maar die waren we op slag vergeten toen de dolfijnenfamilie opdook. Ruim een uur volgden we de groep van ongeveer vijftien dieren en we genoten met volle teugen van de springende dieren.
Na het ontbijt was het alweer tijd om terug naar Ubud te gaan. We stopten nog bij de 45 meter hoge waterval van Munduk en bij de grootste rijstterrassen van Bali. Ongelooflijk hoeveel rijst hier verbouwd wordt. De terrassen reikten tot zover je maar kon kijken. Op dit moment is het oogsttijd en zijn de rijstplanten bruin van kleur. Het leuke is dat wij één hele rijstcyclus hebben meegemaakt. Toen we in Bali aankwamen werd de rijst net gepland, inmiddels is de reis bijna ten einde en wordt er geoogst. Mooie symboliek!
Dat Bali niet alleen een paradijs op aarde is, bleek toen wij vorige week een dagje met Professor Suryani meeliepen. Zij werkt niet alleen met scholen en ouderen, maar zet zich voornamelijk in voor verstandelijk beperkten en mensen met psychische stoornissen. We waren uitgenodigd om in het huis van de professor te komen logeren, omdat we de volgende dag vroeg uit de veren moesten. Ook deze reis ging naar noord-Bali, naar Singaraja. Hier gaven Suryani en haar zoon eerst voorlichting over de strijd tegen pedofilie, iets waar ze zich ook mee bezighouden. Na de middag gingen we naar twee patiënten van Suryani. Om de situatie waarin deze mensen leven te kunnen begrijpen, is het beter om eerst dit korte filmpje te bekijken, gemaakt door Yaya:
http://www.youtube.com/watch?v=O-NWiCViXc0
Mensen met een psychische stoornis worden hier in kooien vastgehouden. Vaak zitten ze ook aan kettingen zodat ze niet weg kunnen lopen. Het is onvoorstelbaar wreed en volgens ons heeft zo’n ketting en kooi alleen maar tot gevolg dat je de mensen zich nog slechter gaan voelen. Suryani deelt deze mening en zet zich in voor deze mensen. Ze probeert ze rustig te krijgen met medicijnen en waar mogelijk probeert zij mensen te bevrijden. We bezochten een man die erg agressief was en al een aantal jaar in een soort gevangenis zat in de tuin van zijn ouders. Helaas konden we niet veel voor hem betekenen, we hebben slechts kalmeringsmedicijnen gegeven. Vervolgens gingen we naar een vrouwelijke patient. Zij heeft eerst acht jaar vastgezeten, daarna is ze door inspanning van Suryani vrijgelaten. Helaas had de familie haar sinds acht maanden opnieuw aan een ketting gezet door een incident. Suryani zette de familie onder druk en uiteindelijk waren wij bij de bevrijding van de vrouw. Een erg bijzonder en indrukwekkend moment: ze kon voor het eerst in acht maanden lopen en staan.
Wat we deze dag gezien hebben is erg triest, maar de realiteit. Hier in Bali zijn geen ziekenhuizen of opvang voor mensen met een psychische stoornis zoals we dat in Nederland wel hebben. Toch realiseerde ik me dat Suryani ongelooflijk goed werk doet. Ze staat hier helemaal alleen in: de overheid staat niet achter haar en ze krijgt verder geen hulp van andere instanties. Suryani is een erg bijzondere vrouw die haar idealen waar probeert te maken en zich inzet voor een betere wereld. Ik ben erg dankbaar dat ik haar heb ontmoet en dat ik me vier maanden haar ‘werknemer’ heb mogen noemen.
Helaas komt aan alles een einde en zo ook aan onze gezamenlijke tijd in Bali. Vanavond vliegen Jelmer, Pauline en Jordy naar Nederland. Femke krijgt maandag haar vriend Tom op bezoek en ik hoef nog maar een weekje te wachten tot Robert er is. Ik ga me nog een week prima vermaken in Ubud, maar kan al bijna niet meer wachten tot het moment dat ik op het vliegveld zal staan te wachten om aan onze vakantie samen te beginnen.
Alle liefs uit Ubud!
-
15 December 2012 - 15:53
Anton En José:
Wat een ervaring is vier maanden Bali voor jullie geweest. Op deze manier hebben jullie zeker ook de andere kant van Bali leren kennen. Enerzijds de prachtige natuur, de vriendelijke mensen, de cultuur en de toeristische trekpleisters en aan de andere kant de harde realteit dat er geen regelingen zijn voor mensen met psychische stoornissen e.d. Schokkend voor ons te lezen en te zien dat deze mensen aan kettingen en in kooien vastgezet worden. Heel knap werk wat Suryani doet en een verrijking voor jullie om met haar te mogen samenwerken
De maanden zijn zeker voorbij gevlogen. Jullie hebben wel een goede combinatie tussen werken en ontspanning gevonden. Wij hebben de scriptie gelezen en waren onder de indruk van het vele werk wat jullie verricht hebben, chapeau.
Geniet nog van de laatste weken in Bali. Veel plezier met Robert, Femke ook een leuke tijd met Tom en Pauline en Jelmer een goede reis naar Nederland
dikke kus
Pa en Ma en een poot van Moritz -
15 December 2012 - 16:22
Arwil:
Hey lieve Peet
En ja de scriptie ……, jullie hebben een steen verlegd in een rivier op Bali
Jullie leverde mooi en gedegen werk
Geweldig verhaal weer …… , wat mooi dat je in al die maanden Bali in alle schoonheid en dus ook de Dark site heb mogen leren kennen.
Professor Suryani een ongelooflijk goed mens, die daar fantastische dingen doet, fijn dat je voor deze dame mocht werken.
Bali voor altijd in jouw hart en door je fantastische verhalen en je prachtige foto’s ook een beetje in die van mijn.
Dankje wel voor al dat meegenieten en dat je het hebt willen delen.
Geniet nu nog lekker van je welverdiende vakantie.
Selamat bersenang-senang
Liefs dikke knuffel
Arwil
-
15 December 2012 - 17:05
Frank:
Lieve Peet,
Wat een een uiteenlopende ervaringen en gebeurtenissen maak je mee! Ik ben heel benieuwd naar alles wat je te vertellen hebt als je terug bent! Heel erg fijn dat de scriptie af is en je nu lekker geniet van vakantie. Ga je nog veel dansen? Nog plannen om van Bali te gaan voordat Robert komt, of ga je nog lekker genieten van Ubud?
Heel veel plezier met Robert en een hele mooie tijd nog gewenst!
Dikke kus,
Frank -
16 December 2012 - 16:27
Ryanne Smit:
Hee Petra,
Waarschijnlijk je laatste reisverslag! Leuk om te lezen iedere keer. Wel heftig, dat verhaal over psychiatrische patienten die aan een ketting worden gelegd. Lijkt me echt heel naar om te zien.
Hoop dat je nog een mooie tijd met Robert tegemoet gaat in je laatste weekjes. Geniet ervan!
Liefs -
16 December 2012 - 19:46
Nicoline:
Het kan niet anders dan dat je door je ervaringen als een ander mens terugkomt. Wat een indrukwekkende en bijzondere dingen heb je mee gemaakt. Ik hoop nog heel veel 'life' te horen als je terug bent. Nu eerst lekker genieten van je vakantie! Groetjes aan Robert en ik hoop je in het nieuwe jaar weer te zien en te spreken bij de vergaderingen van Likoni Onderneemt. Liefs van ons allemaal. Nicoline -
17 December 2012 - 13:20
Tanja:
Hallo Petra en Femke, Heel indrukwekkend wat je hebt meegemaakt. Ik heb het filmpje ook bekeken, wat erg dat dit nu nog bestaat. Daar word je stil van. Gisteravond Pauline en Jordy van Schiphol opgehaald. De eerste die Pauline begroette was Pucky. We lieten haar los toen Pauline zich liet zien en die begroeting was prachtig. Thuis hadden we een klein feestje. Nog een fijne tijd gewenst voor jullie en je vrienden. Tanja. -
17 December 2012 - 15:23
Danielle:
Hee Petra!
Wat een ontzettend toffe dingen heb je allemaal gedaan zeg!
Was ook onder de indruk van het filmpje en het verhaal wat je er bij vertelde. Zulke situaties kun je je hier amper voorstellen..
Geniet nog even van je laatste weken op Bali, heel veel plezier met Robert gewenst en tot snel!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
